W dniu 7 czerwca 1957 roku Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie Polskie Zakłady Zbożowe „PZM-PZZ” Kozłów za pośrednictwem Krakowskich Okręgowych Zakładów Zbożowych „PZZ” Oddział Powiatowy w Miechowie, podpisały umowę z Polskimi Kolejami Państwowymi dotyczącą budowy i użytkowania bocznicy kolejowej.

Z umowy wynika, że PKP zobowiązuje się podstawiać wagony na bocznicę kolejową prowadzącą od stacji Kozłów do Zakładów Zbożowych „PZZ” Kozłów oraz zabierać wagony z tejże bocznicy.

Bocznica ta otrzymała skróconą nazwę: „Spichrz”.

Ogólna długość torów bocznicowych „PZZ” Kozłów wynosiła 2.388 metrów bieżących.

Na gruncie kolejowym leżą tory o długości 1156 metrów bieżących wraz z urządzeniami bocznicowymi.

Bocznica zbudowana została z szyn typu S42 i 6d, które obecnie nie są już produkowane.

Bocznica obsługiwana była parowozem od pociągów zbiorowych, w godzinach przybycia tych pociągów na stację Kozłów.

Maksymalna norma jednoczesnego załadowania i wyładowania wagonów wynosiła 20 wagonów dwuosiowych.

Listy przewozowe na przesyłki wysyłane z bocznicy, Zakłady Zbożowe „PZZ” Kozłów składały zawiadowcy stacji Kozłów przy zamówieniu wagonów.

Ciągnik „PZZ” Kozłów w czasie obsługi bocznicy parowozem PKP, nie mógł dokonywać żadnej pracy manewrowej i powinien znajdować się wtedy na torze numer 105 przy koźle oporowym.

Maszynista ciągnika „PZZ” Kozłów powinien posiadać przy sobie odpis zaświadczenia o odbytym egzaminie i okazywać je kolejowym organom kontrolnym na ich żądanie.

Wagony były dostarczane do właściwego punktu załadunkowo-wyładunkowego przez „PZZ” Kozłów.

PKP podstawiał i zabierał wagony do i od punktu zdawczo-odbiorczego przy torze nr 103 (zdawczy) i przy torze nr 101 (odbiorczy), w odległości 516 metrów od rozjazdu nr 5 odgałęziającego bocznicę, oznaczonego tablicą z napisem: „Punkt zdawczo-odbiorczy”.

Galeria